« Ben senden daha zenginim! »

"Ben senden daha zenginim!" (IMRTY) sosyal ve sanatsal bir deneydir.

Zenginlerin daha da zenginleştiği bir dünyada, egolarını tatmin etmek için ne kadar para harcamaya hazırlar?

Ego Odaklı Statü Sembollerinin Yükselişi

Günümüzün dijital çağında statü arayışı geleneksel lüks malların ötesine geçmiştir. "Senden Daha Zenginim" gibi platformlar, zenginliğin sahip olma yoluyla değil, ödeme yoluyla gösterildiği yeni bir sosyal para birimini temsil ediyor.

Bu olgu, toplumumuzda öz değerin ve sosyal konumun giderek metalaşmasını yansıtmaktadır. Bir numara olmak için para ödeme eylemi sadece finansal üstünlüğü kanıtlamakla ilgili değil, kişinin sosyal hiyerarşideki yerini iddia etmesiyle de ilgili.

İnsanlar Zengin Olmak İçin Neden Para Öder?

Psikolojik araştırmalar, bu gibi platformlarda zengin olmak için para ödeyen kişilerin genellikle onaylanma ve tanınma arzusuyla hareket ettiklerini göstermektedir. Ödeme yapma eylemi bir başarı ve sosyal hakimiyet duygusu yaratıyor.

Dahası, bu platformlar insanların rekabet ve statü ihtiyacını da karşılıyor. Giderek daha bağlantılı hale gelen bir dünyada, ister dünyanın en zengin insanları ister sosyal medyada en popüler olanlar olsun, bir listenin en üstünde yer almak benzersiz bir sosyal sermaye biçimi sağlar.

Ego Ekonomisi

Ekonomik açıdan bakıldığında, bu platformlar davranışsal ekonomi alanında büyüleyici bir vaka çalışmasını temsil etmektedir. Fiyatlandırma mekanizması (her seferinde 1 € artış) sürekli katılımı teşvik eden psikolojik bir bariyer oluşturmaktadır.

Her ödeme sadece bir işlem değil, bir niyet beyanı ve kişinin pozisyonunu koruma taahhüdüdür. Artan fiyat aynı zamanda doğal bir filtre görevi görerek, yalnızca önemli finansal imkanlara sahip olanların daha yüksek seviyelerde katılım sağlayabilmesini sağlar.

Kimliği bulanık bir Fransız sanatçı olan Koraluxi, toplumsal eleştiri ile yıkıcı estetik arasında gidip gelen çok disiplinli çalışmalarında yeni bir dönemi temsil ediyor. Daha önce takma adlarla sergiler açtıktan sonra, bu yeni takma ad bir kırılmaya işaret ediyor: lüks, teknoloji ve gücün iç içe geçerek zamanımızın yapısal eşitsizlikleri üzerine düşünmeyi kışkırttığı, ekonomik eliti hedef alan bir proje.

Koraluxi 2007'den bu yana medyanın sınırlarını - fotoğraf, 3D çizimler, programlama, elektronik - "sanatsal hack" yaklaşımıyla araştırıyor: çatlaklarını ortaya çıkarmak için dünyanın kodlarını kurcalıyor, dönüştürüyor, atlatıyor. Burada lüks kutlanmıyor, yapısöküme uğratılıyor: bir koleksiyon parçası sorgulama aracına dönüşüyor, bir algoritma, bir elektronik enstalasyon, rötuşlanmış bir imge... her biri sanatın sistemleri yeniden üretmek için değil, yıkmak için kullanıldığı bir yaklaşımın parçası.

Koraluxi ile sanat artık pasif bir yansıma değil, bir kaldıraçtır. Görmek, anlamak, *değiştirmek* için bir davet - bazen onları görünür kılmak için önce kuralları bükmeniz gerekse bile.